Καπως καλυτερα αυτη την φορα…….

Κοπανα εκανα  χθες και ξαναπιασα τα πινελα μου…. Χρειαστηκαν περιπου 8 ωρες , αρκετος καφες και ακομη περισσοτερα τσιγαρα και περιπου στις 4:30 το πρωι ο πινακας ηταν ετοιμος. Ελαιογραφια 50χ70 και τολμω να πω πως το χερι μου αρχισε να στρωνει αν και θελω ακομη αρκετη δουλεια για να φτασω σε επιθυμητα επιπεδα.




Με την ευκαιρια θα ηθελα να πω και ενα μεγααααααλο ευχαριστω στον Σιμο Γεωργιαδη. Οσοι απο σας μενετε στην Θεσσαλονικη μαλλον τον εχετε δει στην Αριστοτελους, μπροστα απο την Αγροτικη τραπεζα να ζωγραφιζει.

Ηταν το 1993 οταν περασα τυχαια απο κει και καθως ειχα προσφατα αρχισει να ασχολουμαι με την ελαιογραφια εμεινα να τον κοιταζω κυριολεκτικα αφωνος!  Τα πινελα και οι σπατουλες πετουσαν στα χερια του και το αποτελεσμα πραγματικα σε μαγευε. Αυτος ο τυπος στην ΕΤ 3  (Μπομπ Ρος αν δεν κανω λαθος) εκεινος με το φουντωτο μαλλι που ζωγραφιζει δεν πιανει μια μπροστα στον Σιμο. Την επομενη  μερα παλι εκει εγω…..Πιασαμε την κουβεντα για την ζωγραφικη και ξαφνικα ο Σιμος βαζει εναν λευκο καμβα στο καβαλετο, μου δινει το πινελο και μου λεει: – Για να σε δω!  Τα χασα για να πω την αληθεια, αλλα αυτος επεμενε και ετσι αρχισα να ζωγραφιζω.  Μια αντιγραφη ενος δικου του πινακα προσπαθουσα να κανω και αυτος μου δειχνε πως να χρησιμοποιω την σπατουλα.-Βαλε χρωμα μου λεγε, μη το λυπασαι….-Μα ειναι ακριβα αυτα κυριε Σιμο, του ειπα και αυτος μου ειπε γελωντας πως βγαζει τα αποθυμενα του καθως μικρος δεν ειχε τα μεσα για να αγοραζει συχνα χρωματα…. Συντομα γυρω μας μαζευτηκε ενα μικρο πληθος και μολις τελειωσα ο πινακας πουληθηκε!!! 2.500 δραχμες πληρωσε μια φοιτητρια για να τον παρει! Απο τοτε και για περιπου 8 μηνες, οσο δηλαδη εμενα στην Θεσσαλονικη ημουν σχεδον καθε μερα εκει….Το τελευταιο διαστημα καποιες φορες ο Σιμος εφευγε και μου αφηνε το ….μαγαζι! Ηθελε μαλιστα να με πληρωνει γι αυτο αλλα ποτε δεν το δεχτηκα. Αυτα που κερδισα απο αυτον τον ανθρωπο δεν αγοραζονται με χρηματα.
Αυτες ηταν λοιπον οι …..σπουδες μου στην ζωγραφικη, αυτοι οι 8 μηνες διπλα στον Σιμο. Περασα παλι να τον δω πριν τρια χρονια, 15 χρονια μετα και αυτος ηταν ακομη εκει. Εμφανως καταβεβλημενος και ψιλοαπογοητευμενος.  -Με 5 ευρω αγοραζουν πινακεςσε φωτοτυπια  απο τους μαυρους Κωστα μου… Αγορασα δυο πινακες γιατι παρα τους 8 μηνες δεν ειχα τιποτα δικο του. Επεμενε να μου τους χαρισει αλλα δεν το δεχθηκα. Αλλωστε ενας απο τους πρωτους κανονες που μου μαθε ηταν: Ποτε μην χαρισεις πινακα, γιατι αυτος που θα τον παρει δεν θα τον εκτιμησει ποτε! Θα ζητας παντα ενα συμβολικο ποσο, τα εξοδα σου. Δεν ξερω τι κανει σημερα, απλα θελω να του πω και παλι ενα μεγαλο ευχαριστω για ολα οσα απλοχερα μου εδωσε. Οριστε και ενα απο τα εργα του: