Κυριακή 31 Ιουλίου 2016
Σάββατο 30 Ιουλίου 2016
Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016
Για να περνα η ωρα!
Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016
Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016
Τρίτη 26 Ιουλίου 2016
Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016
Κυριακή 24 Ιουλίου 2016
Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016
Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016
Γιατι απελυσα την γραμματεα μου! (παλιο αλλα κορυφαιο ανεκδοτακι)
Πριν από δύο εβδομάδες
ήταν τα γενέθλια μου και δεν αισθανόμουν ιδιαίτερα καλά γι αυτό.Κατέβηκα
να πάρω το πρωινό μου ξέροντας ότι η γυναίκα μου θα μου έφτιαχνε το
κέφι με τις ευχές της και ίσως και με κάποιο δώρο.
Όχι μόνο δεν μου ευχήθηκε, δεν είπε ούτε "καλημέρα"! "Καλά να πάθεις, που θελες και παντρειές", σκέφτηκα. Παρηγορήθηκα όμως γιατί φανταζόμουνα ότι τα παιδιά θα το θυμόντουσαν. Τα παιδιά όμως κατέβηκαν για πρωινό και δεν είπαν λέξη.
Όταν έφτασα στο γραφείο, ήμουν τελείως πεσμένος και απογοητευμένος.
Καθώς έμπαινα, η γραμματέας μου η Μάγδα μου είπε, "Καλημέρα κύριε διευθυντά, Ευτυχισμένα Γενέθλια." Αισθάνθηκα καλύτερα, κάποιος τουλάχιστον με θυμήθηκε. Δούλεψα μέχρι το μεσημέρι. Κάποια στιγμή, η Μάγδα μου χτύπησε την πόρτα και είπε, "Ξέρετε, Έξω έχει υπέροχο καιρό και μια και είναι τα γενέθλια σας, τι θα λέγατε να πηγαίναμε για γεύμα οι δυο μας;"
"Αυτό είναι η καλύτερη ιδέα που άκουσα σήμερα. Πάμε". Πήγαμε για φαγητό. Δεν πήγαμε εκεί που τρώγαμε συνήθως αλλά σε ένα μικρό απομονωμένο μέρος στην εξοχή. Πήραμε δύο μαρτίνι και απολαύσαμε φοβερά το γεύμα μας. Κατά την επιστροφή μου είπε, "Μια τόσο όμορφη μέρα δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε στο γραφείο, έτσι;"
"Υποθέτω πως όχι" απάντησα εγώ. "Πάμε στο διαμέρισμά μου", μου είπε εκείνη. Φτάνοντας στο διαμέρισμα μου είπε, "Κύριε διευθυντά, αν δεν σας πειράζει, θα πάω στο υπνοδωμάτιο να βάλω κάτι πιο άνετο."
"Βεβαίως", απάντησα ενθουσιασμένος.
Πήγε στο δωμάτιο και, μετά από κανένα πεντάλεπτο, βγήκε κρατώντας μια τούρτα γενεθλίων, ακολουθούμενη από τη γυναίκα μου, τα παιδιά, και ντουζίνες ολόκληρες από οικογενειακούς φίλους. Όλοι τραγουδούσαν το τραγουδάκι των γενεθλίων... και εγώ καθόμουν εκεί, στον καναπέ... θεόγυμνος.
Όχι μόνο δεν μου ευχήθηκε, δεν είπε ούτε "καλημέρα"! "Καλά να πάθεις, που θελες και παντρειές", σκέφτηκα. Παρηγορήθηκα όμως γιατί φανταζόμουνα ότι τα παιδιά θα το θυμόντουσαν. Τα παιδιά όμως κατέβηκαν για πρωινό και δεν είπαν λέξη.
Όταν έφτασα στο γραφείο, ήμουν τελείως πεσμένος και απογοητευμένος.
Καθώς έμπαινα, η γραμματέας μου η Μάγδα μου είπε, "Καλημέρα κύριε διευθυντά, Ευτυχισμένα Γενέθλια." Αισθάνθηκα καλύτερα, κάποιος τουλάχιστον με θυμήθηκε. Δούλεψα μέχρι το μεσημέρι. Κάποια στιγμή, η Μάγδα μου χτύπησε την πόρτα και είπε, "Ξέρετε, Έξω έχει υπέροχο καιρό και μια και είναι τα γενέθλια σας, τι θα λέγατε να πηγαίναμε για γεύμα οι δυο μας;"
"Αυτό είναι η καλύτερη ιδέα που άκουσα σήμερα. Πάμε". Πήγαμε για φαγητό. Δεν πήγαμε εκεί που τρώγαμε συνήθως αλλά σε ένα μικρό απομονωμένο μέρος στην εξοχή. Πήραμε δύο μαρτίνι και απολαύσαμε φοβερά το γεύμα μας. Κατά την επιστροφή μου είπε, "Μια τόσο όμορφη μέρα δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε στο γραφείο, έτσι;"
"Υποθέτω πως όχι" απάντησα εγώ. "Πάμε στο διαμέρισμά μου", μου είπε εκείνη. Φτάνοντας στο διαμέρισμα μου είπε, "Κύριε διευθυντά, αν δεν σας πειράζει, θα πάω στο υπνοδωμάτιο να βάλω κάτι πιο άνετο."
"Βεβαίως", απάντησα ενθουσιασμένος.
Πήγε στο δωμάτιο και, μετά από κανένα πεντάλεπτο, βγήκε κρατώντας μια τούρτα γενεθλίων, ακολουθούμενη από τη γυναίκα μου, τα παιδιά, και ντουζίνες ολόκληρες από οικογενειακούς φίλους. Όλοι τραγουδούσαν το τραγουδάκι των γενεθλίων... και εγώ καθόμουν εκεί, στον καναπέ... θεόγυμνος.
Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016
Ο Kώστας και η Χαρίκλεια κοιμούνται.
Ο Κώστας ξυπνά για να πάει για ψάρεμα.
Σηκώνεται σιγά-σιγά από το κρεβάτι, ντύνεται αργά και αθόρυβα για να μην ξυπνήσει τη Χαρίκλεια και πηγαίνει στο γκαράζ για να πάρει τα καλάμια του.
Όταν βγαίνει έξω βλέπει οτι κάνει πολύ κρύο και βρέχει , αλλάζει γνώμη και πηγαίνει πίσω στο κρεβάτι.
Ξαπλώνει σιγά – σιγά δίπλα στη γυναίκα του και πριν αυτή ανοίξει τα μάτια της, της λέει ψιθυριστά :
– Κάνει πολύ κρύο έξω και βρέχει
Χαρίκλεια : Το ξέρω, και ο μαλάκας ο άνδρας μου, πήγε για ψάρεμα.
Ο Κώστας ξυπνά για να πάει για ψάρεμα.
Σηκώνεται σιγά-σιγά από το κρεβάτι, ντύνεται αργά και αθόρυβα για να μην ξυπνήσει τη Χαρίκλεια και πηγαίνει στο γκαράζ για να πάρει τα καλάμια του.
Όταν βγαίνει έξω βλέπει οτι κάνει πολύ κρύο και βρέχει , αλλάζει γνώμη και πηγαίνει πίσω στο κρεβάτι.
Ξαπλώνει σιγά – σιγά δίπλα στη γυναίκα του και πριν αυτή ανοίξει τα μάτια της, της λέει ψιθυριστά :
– Κάνει πολύ κρύο έξω και βρέχει
Χαρίκλεια : Το ξέρω, και ο μαλάκας ο άνδρας μου, πήγε για ψάρεμα.
Τρίτη 19 Ιουλίου 2016
Ανεκδοτακι!
Τρεις ηλικιωμένοι συζητούν στο πάρκο για τα γεράματά τους…
– Καταραμένα γεράματα να πάρει ο διάολος! Χτες έρχεται η εγγονούλα μου με το βιβλίο της και με ρωτάει: “Τι σημαίνει αυτό που γράφει εδώ παππού;” και δεν μπορούσα να τη βοηθήσω γιατί πια δεν βλέπω καλά… Δεν βλέπω… Εγώ που ήμουν αϊτός, στο κυνήγι πάντα ο καλύτερος δεν έχανα ούτε κοτσύφι… Αααχ… Δεινόν το γήρας…
– Ααα να δείτε εγώ τι έπαθα χτες… Πάω να ανέβω τα σκαλιά στο ΙΚΑ γιατί είχε χαλάσει το ασανσέρ και στον πρώτο όροφο λαχάνιασα, άναψα και τα πόδια μου δεν με βαστούσαν! Ποιος, εγώ που ήμουν αθλητής μεγάλος και έτρεχα μαραθώνιους έτσι για προθέρμανση και τώρα δεν μπορώ να ανέβω τις σκάλες να πάρει…
– Αααχ να δείτε εμένα τι μου “τυχε προχτές… Είχε έρθει σπίτι η Σβετλάνα να καθαρίσει και τη βλέπω να ανεβαίνει στο σκαμπό να ξεσκονίσει τα πάνω ράφια της βιβλιοθήκης… Εε πάω από κάτω και την τσιμπάω και την αρχίζω στα χαδάκια και τα παιχνιδάκια και τότε γυρνάει και μου λέει πονηρά…
«Κύριε Λεονίντα πάλι;;; Είναι η τρίτη φορά σήμερα!!»
– Τι έχω πάθει ρε παλικάρια… Δεν θυμάμαι πια… Ξεχνάω!!!!
– Καταραμένα γεράματα να πάρει ο διάολος! Χτες έρχεται η εγγονούλα μου με το βιβλίο της και με ρωτάει: “Τι σημαίνει αυτό που γράφει εδώ παππού;” και δεν μπορούσα να τη βοηθήσω γιατί πια δεν βλέπω καλά… Δεν βλέπω… Εγώ που ήμουν αϊτός, στο κυνήγι πάντα ο καλύτερος δεν έχανα ούτε κοτσύφι… Αααχ… Δεινόν το γήρας…
– Ααα να δείτε εγώ τι έπαθα χτες… Πάω να ανέβω τα σκαλιά στο ΙΚΑ γιατί είχε χαλάσει το ασανσέρ και στον πρώτο όροφο λαχάνιασα, άναψα και τα πόδια μου δεν με βαστούσαν! Ποιος, εγώ που ήμουν αθλητής μεγάλος και έτρεχα μαραθώνιους έτσι για προθέρμανση και τώρα δεν μπορώ να ανέβω τις σκάλες να πάρει…
– Αααχ να δείτε εμένα τι μου “τυχε προχτές… Είχε έρθει σπίτι η Σβετλάνα να καθαρίσει και τη βλέπω να ανεβαίνει στο σκαμπό να ξεσκονίσει τα πάνω ράφια της βιβλιοθήκης… Εε πάω από κάτω και την τσιμπάω και την αρχίζω στα χαδάκια και τα παιχνιδάκια και τότε γυρνάει και μου λέει πονηρά…
«Κύριε Λεονίντα πάλι;;; Είναι η τρίτη φορά σήμερα!!»
– Τι έχω πάθει ρε παλικάρια… Δεν θυμάμαι πια… Ξεχνάω!!!!
Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016
Η εκδικηση! (καλο, πολυ καλο!!!)
Ενας ταλαίπωρος
εργαζόμενος έπαιρνε κάθε βράδυ τον Ηλεκτρικό από την Καλλιθέα που ήτανε
το γραφείο του για να πάει στη Πλατεία Αττικής που έμενε. Εκείνο το
βράδυ έκανε μια ξεγυρισμένη υπερωρία και ψόφιος έτρεξε να προλάβει στο
τσακ το τελευταίο τρένο για Κηφισιά. Χώνεται στο κάθισμα και τον παίρνει
γλυκά, γλυκά...
- Ξύπνα κύριος !!!, ακούει μια σπαστική φωνή μέσα στο γλυκό ύπνο του και ανοίγοντας τρομαγμένος τα μάτια του, βλέπει το σταθμάρχη να τον κουνάει από τους ώμους."
- Πως; Tι; Που;, διερωτάται φωναχτά και κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο βλέπει την επιγραφή ΚΗΦΙΣΙΑ γραμμένη με ένα νυσταλέο κοκκινο φως. "Σκατά !", ανακράζει και κατευθύνεται προς τα ταξί έξω από το σταθμό. Βάζει ενστικτώδικα το χέρι του στη τσέπη και διαπιστώνει με αγωνία ότι έχει αφήσει το πορτοφόλι του στο γραφείο. Τρέχει προς το μοναδικό ταξί που περιμένει και σκύβοντας λέει στον οδηγό:.
- Πατριώτη, έχω ξεχάσει το πορτοφόλι μου. Με πετάς μέχρι Πλατεία Αττικής στο σπίτι μου και θα πάω να σου φέρω τα λεφτά.
Ο ταξιτζής κάτι ακαταλαβίστικο μουρμουρίζει μέσα απ τα δόντια του και καταλήγει τελικά ότι δεν γίνεται αυτό που του ζητάει. Οσο κι αν επιμένει ο άνθρωπός μας, ο ταξιτζής παραμένει ανένδοτος. "Ερυθραία άμα θέλεις σε πάω", του λέει.
Ο ταλαίπωρος νυσταλέος ήρωάς μας, γίνεται Τούρκος. "Το πούστη το κωλοταρίφα", σκέφτεται και τον τρώει η λύσα για εκδίκηση. Σημειώνει αριθμό, μάρκα, φάτσα και ψάχνει για άλλο ταξί. Μετά από αρκετό ποδαρόδρομο βρίσκει τελικά έναν καλόβολο Χριστιανό και πάει στο σπιτάκι του και ξεραίνεται.
Την επόμενη μέρα από τις 9 το βράδυ την έχει στημένη στη πιάτσα της Κηφισιάς με ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη. Ξαφνικά νάσου το επίμαχο ταξί αράζει τρίτο στην ουρά.
Αμέσως ο φίλος μας πλησιάζει τον πρώτο ταξιτζή και του λέει με σιγανή φωνή:
- Εχω 3 κατοστάρικα. Αμα σε αφήσω να μου πάρεις μια πίπα, με πας μέχρι Πλατεία Αττικής;
- Αει γαμήσου μαλάκα ! Να κατέβω να σου πω εγώ που θα μου πεις εμένα να σου πάρω πίπα! του απαντάει έξαλλος ο οδηγός
Γρήγορα για να μην τις αρπάξει και λέγοντας ένα "Καλά, καλά", ο τύπος πάει στον δεύτερο ταξιτζή και του λέει μια από τα ίδια. Η απάντηση όπως είναι φυσικό είναι παρόμοια και χειρότερη με διάφορα συνοδευτικά "@& .......@}!".
Οπότε έρχεται η σειρά του τρίτου ταξιτζή με την γνωστή προϊστορία. Σκύβει ο καλός μας φίλος και του λέει από το παράθυρο με σιγανή φωνή: "Ερυθραία με πας"; "Μπες μέσα" του απαντάει ο ανυποψίαστος ταξιτζής και ξεκινάει, περνώντας μπροστά από τους δύο άλλους ταξιτζήδες που κοιτάνε κατάπληκτοι.
- Ξύπνα κύριος !!!, ακούει μια σπαστική φωνή μέσα στο γλυκό ύπνο του και ανοίγοντας τρομαγμένος τα μάτια του, βλέπει το σταθμάρχη να τον κουνάει από τους ώμους."
- Πως; Tι; Που;, διερωτάται φωναχτά και κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο βλέπει την επιγραφή ΚΗΦΙΣΙΑ γραμμένη με ένα νυσταλέο κοκκινο φως. "Σκατά !", ανακράζει και κατευθύνεται προς τα ταξί έξω από το σταθμό. Βάζει ενστικτώδικα το χέρι του στη τσέπη και διαπιστώνει με αγωνία ότι έχει αφήσει το πορτοφόλι του στο γραφείο. Τρέχει προς το μοναδικό ταξί που περιμένει και σκύβοντας λέει στον οδηγό:.
- Πατριώτη, έχω ξεχάσει το πορτοφόλι μου. Με πετάς μέχρι Πλατεία Αττικής στο σπίτι μου και θα πάω να σου φέρω τα λεφτά.
Ο ταξιτζής κάτι ακαταλαβίστικο μουρμουρίζει μέσα απ τα δόντια του και καταλήγει τελικά ότι δεν γίνεται αυτό που του ζητάει. Οσο κι αν επιμένει ο άνθρωπός μας, ο ταξιτζής παραμένει ανένδοτος. "Ερυθραία άμα θέλεις σε πάω", του λέει.
Ο ταλαίπωρος νυσταλέος ήρωάς μας, γίνεται Τούρκος. "Το πούστη το κωλοταρίφα", σκέφτεται και τον τρώει η λύσα για εκδίκηση. Σημειώνει αριθμό, μάρκα, φάτσα και ψάχνει για άλλο ταξί. Μετά από αρκετό ποδαρόδρομο βρίσκει τελικά έναν καλόβολο Χριστιανό και πάει στο σπιτάκι του και ξεραίνεται.
Την επόμενη μέρα από τις 9 το βράδυ την έχει στημένη στη πιάτσα της Κηφισιάς με ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη. Ξαφνικά νάσου το επίμαχο ταξί αράζει τρίτο στην ουρά.
Αμέσως ο φίλος μας πλησιάζει τον πρώτο ταξιτζή και του λέει με σιγανή φωνή:
- Εχω 3 κατοστάρικα. Αμα σε αφήσω να μου πάρεις μια πίπα, με πας μέχρι Πλατεία Αττικής;
- Αει γαμήσου μαλάκα ! Να κατέβω να σου πω εγώ που θα μου πεις εμένα να σου πάρω πίπα! του απαντάει έξαλλος ο οδηγός
Γρήγορα για να μην τις αρπάξει και λέγοντας ένα "Καλά, καλά", ο τύπος πάει στον δεύτερο ταξιτζή και του λέει μια από τα ίδια. Η απάντηση όπως είναι φυσικό είναι παρόμοια και χειρότερη με διάφορα συνοδευτικά "@& .......@}!".
Οπότε έρχεται η σειρά του τρίτου ταξιτζή με την γνωστή προϊστορία. Σκύβει ο καλός μας φίλος και του λέει από το παράθυρο με σιγανή φωνή: "Ερυθραία με πας"; "Μπες μέσα" του απαντάει ο ανυποψίαστος ταξιτζής και ξεκινάει, περνώντας μπροστά από τους δύο άλλους ταξιτζήδες που κοιτάνε κατάπληκτοι.
Κυριακή 17 Ιουλίου 2016
Σάββατο 16 Ιουλίου 2016
Ποσες ζωες μουσουλμανων αντιστοιχουν σε μια ζωη Ευρωπαιου;
Κανοντας μια βολτα σε ειδησεογραφικα site σημερα, διπαιστωνω πως η ειδηση του πραξικοπηματος στην Τουρκια ειναι παντου πρωτο θεμα οπως ειναικαι λογικο αλλωστε. Οι λεξεις κλειδια ομως και τα σημεια που εστιαζει η συντριπτικη πλειοψηφια των αρθρων ειναι: Αποτυχια του πραξικοπηματος, νικη του Ερντογαν, τιμωρια των πραξικοπηματιων, και στα πολυ ψιλα γραμματα αναφερονται και οι λεξεις ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ. Και αναρωτιεμαι: ποσες ζωες μουσουλμανων αντιστοιχουν σε μια ζωη Ευρωπαιου; Μολις χθες εκανα την παρακατω αναρτηση...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)